Bülent Karayel | Ses-inden Evler

Bülent Karayel "Ses-inden Evler" Çığ düşüyor güvercinin kanatlarında babam biliyor bu yarayı, öğreniyoruz yenilirken dirilmeyi. Yalnız iyileşiyoruz, baharın zamansız göz kırpması gibi. Duy diye içimin boşluğunu, mülteci oluyorum yokluğuna. Kuşlardan önce düşüyor ismin yüreğime. Hissedilen sözcükler rivayetler içinde. Sarılıyordum eksik kalan yerlerden. /Sırdı aramızda kalmalı bütün bunlar/ Ben şiire anlatıyordum, şiir sana...