Dayanılmaz bir baş ağrısı gelir peşinden. Öyleydi O gittiğinden beri. Hiç durmadı, hiç durulmadı, uyuyamadı o kırgınlık hiç uyutmadı.
Mutluydu yine de. Ağlarken, uykusuzken, kan çanağı gözleri doluyken, karanlıkken, sessizken, çaresizken… Dirhem dirhem yaklaşırken ölüme, mutluydu yine de.
Nasıl mutlu olmasın ki? Senede bir gün şarkısını kaç kişi iliklerine kadar yaşayarak mırıldanabilirdi? Bir bakın etrafınıza, kaç kişi gerçek bir hayal kurup ona ulaşmak için her şeyi siler. Bir bakın etrafınıza, kaç kişi şarkı mırıldanıp, küçük bir resmi her gece sulayarak hayatta kalabilir ki?
Kendi dünyanıza çekilmek nasıl bir şey? Düşünsenize, hele de dünyanız çekilmeyecek hale gelmişse!
Onun için güzeldi. Her gece, ona uzanan elin boş kaldığını düşünürseniz. Rüyaları bırakıp, korkudan uyuyamamak çok daha güzeldi!
