Benzer bir başlık vardı, hatta yan yana dizilen birkaç iyi giyinilmiş adamlar için söylenmişti. Aralarında hiç bayan yoktu çünkü. Olsun ben bu başlığı bu yazıda kullanmayı tercih ettim. VANFED (Van Dernekler Federasyonu) Ne kadar güzel...

Ve uçurum oluyor içimde tuttuğum hazin hikâyenin paydaları. Eskiye dair ne anılar var ise topladım masallar ile uyuttum tüm yaşanmışlıkları. Kaçak bir deliliğe sığınıyorum en çok kendimi arıyorum beyaz bir mintan ile üzeri örtülmüş...

Senin için onca satır yazılır siyahtan, kömür karası geceden. Sürgün de özlemek kelimesini dolduran geceden. Oysa senin saçında beyazdan karlar açılır. Bilmediğimiz senelerin bir birlerine yapılan iyiliklerin küstüğü zamanlardı. Bir...

Boynu kırılan yol hikâyelerine benziyor sana gelmek… Kaç kuşak atladık ve biz seninle kaçıncı kuşaktan akrabaydık? Özlem duyguları çoğalırken yüreğimde, sarsıntılı yol hikâyeleri ile mahcupluğum sorguluyor çocukluğumu....

Kelimelerin Sırları Dökülmüş Gibi Şafak sökerken güneşi adımlarım ile hızlandırıp, dudağımın arasına sıkıştırdığım türkü ile yola koyulmaktı tek düşüncem. Yağmur bozguna uğratıyor düşüncelerimin arasına...

Hüzün kuşatmasından yorgun dönen, siyah kelimeler soluduğum nefesimdi. Mayısın en sıcak gününde koklarken cumartesini, annem oluyordu. İçlenerek kırılgan adımlar atıyordu, yüreğimin sol boşluğunda. Yolu yarıladıkça küçülüyordu...

Mekân hiç değişmiyor görüştüğümüz yer hep aynıydı. Belki de siyahlar içinde açılan bir kardelen çıkışıydı, oturduğumuz masa. Yeni gelmemize rağmen, değiştiriyor saatini zaman. Yakın bir akraba bağım varmış...

Gölgeni, mavi gözlerini alıp gittiğin gibi mavi göğümü, bulutları da alıp gitseydin. Şimşekler çarpışıyor yüreğimde, gözlerimde ise Mart'ın isyanı yağıyor. O kadar çok kişiye veda ettim ki hangi birine avuç...

İnsanların kelimeleri bile çürür mü? Çürürmüş; hiçbir duyguya değmeden, incinmeden hem de. Benim de kelimelerim çürüdü, diyecek sözüm kalmadı. Gözyaşlarımızın rengi aynı diyordu birileri, üç gündür ağlıyorum...

Gülersen ağlarım, dedi. Boncuk boncuk ağlamaya başladı. Her bir gözyaşından dilek tutmayı denedi. Onlar kaydı, o umut etmekten vaz geçmedi. Zamanın susuz kalan kavruk topraklarını sulamaya yeltenir gibi, hava boşluğunda beliren gülümseme...

her anı yine sen oluyorsun her an seninle çoğalıyorum seninle eksiliyorum elimde bana gönderdiğin mektuplar yüreğimde sana gönderemediklerim keşke diyorum keşke seni sevecek daha çok zamanlarım olsaydı Sözlerim vaktinden önce çiselemeliydi....

Hangi günün adıydı gitmek ve gitmenin doğru zamanı var mıydı? En çok yanında neyi götürebilirdi? Adımlarını hızlandıran ruhunun sessiz çığlıklarıyla sisler vardı takip ettiği günün akşamında. Alaca karanlık çökmüş...

Aralık ayının buhranı değiyor şakağımı değdirdiğim caddenin kalabalığına. Geçip giden insanların serpilen yalnızlığı işliyor avucumu sıktığım parmaklarımdan içeri. Turuncuya çalan ıslık eşsiz bir tınıya eşlik...

Şiire verilen aralar ile derin bir iç geçişin sessizliğini yudumluyoruz ve daha çok özlem duyuyoruz kelimelerin cümle yapısına. Kaç renk özlem giymişiz ve kaç sürgün yaşamışız? Ne kadar gözyaşına ağlamışız ki,...

Nerde başladığını kimlere uğrayacağını, nerde son bulacağını kimlere veda edeceğini bilmediğimiz, derin bir mazisi ve yaşanmışlığı olan her bir eşyanın öyküsü vardır mutlaka. Kilimler örneğin; sabrın zincirini,...

Pencere kenarına bıraktığım öfkem iki damga gözyaşı oluyor topladığım keder. Benim olmayan acı, başkasının acısı ile kardeşlik kokuyor. Karanlık melodiler ile bağını koparan rüzgârlar uçuşuyor. Bir tufan patlasa, yer...

Sevmelere aykırıydı her bir düşüncenin tarihi, yargılar ile dolup taşarken kalemimin zehri, zamanın vebali birkaç ömür ile ıslatıldı. Derindi her bir fikrin ayrılığı. Zamanın umutları yorgundu, gülümsemek panzehirdi artık....

Aynı yerdeyiz hiç döşemesi değişmeyen sedir, açılan camın kenarında kocaman boşluğun seyri. Perdelerin rengi bile değişmişken sokak aynı, baktığım boşluk aynı. Sokakların ışıkları bir bir kapanırken kaç defa saymışımdır...

‘‘Beni kendinde çoğalt diyeceğim yerde beni kendinde eksilt demişim'' Mazim kalıyor o büyük yeşil demir kapının ardında. Kaç yıl geçmiş ağız dolusu kelimeler büyüyor boğazımda ve kaç yıl daha sıralanır...

Hikâyemin sözcüklerimin arasında devrim yapmasını bekliyordum o ise korku içinde tüm kelimeleri benden saklıyordu. Yaşadığı coğrafyada benliğini mürekkebin rengine bulayacağımdan endişe duyuyordu. Kendine merhamet gösteremediği...

Tekrar tekrar hikâyenin başına dönüyorum, kendi kendime konuşuyormuşum gibi, kendi kendime yazmışım gibi yazının dili eksik kalıyor. Arada ses olanlar silinmiş ve ben neden silindiğini bilmeden büyük bir anlatıcı ustasıymışım...

Sabah gider miydik düş kırıntılarımızı toplamaya, dedi.  Hayata yeniden başlamanın kavgasıdır Merhaba; dedim. sönmüş mumum olmayan alevi gibi dikti gözlerini gözlerime. Zamansız gelen kahramanların zamanı olmaz, dedim. Bana...

Biz miydik incinen sulardan geçen, yoksa sular mıydı yürek ağrımızı yoklamaya alan? Süryani bakışlarıyla nefesime dolan gazel, ben ki kendime esir almışken sığınmacı ruhumu, çoğalıyor geceye iki muhabbet arası gurbetçi kuşlar....

Gün güneşi uğurlarken yumarmış gözlerini gelincikler, diğer güne uyanmakmış tek tesellileri. Rüzgârın etkisi ile sallandıkları an irkilerek yeni doğan güneşe selama dururlarmış. Güneşin en sıcak anında yaprakları...