Özlemek; neyi özler insan? Kaybettiğini mi? Yoksa yanındakini mi? Hiçbir zaman matematikten anlamadım, hiç sevemedim ama geçen zamanın çıkartma işlemini ezberledim, kalbime tanıktı artık. Zaman o sihirli sözcük, ne kadar büyük ve ne kadar...

Mülteci denilince aklıma ilk gelen Alya bebek, ardından yezidi bir kızın mezar taşına bıraktığı örülü saçları geliyor ve ardından bir sanatçı arada mülteci isteklerimiz olmalı diyordu. Bir yazar vatanı yurt eyledik diyordu. Geçmişin...

Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan Güneş kucağındadır, bilemezsin Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın Uçar gider, koşsan da tutamazsın......

Biz kışlarımız üşümesin diye üstünü örtüp baharlarımızı giydirdik. /Başka bir zamanın oluru var mıydı bilmiyorum/  Hep bir şeyler ile ters düştük. En gariban çağlarımızda erken büyütülmeyi ve hayat kavgasına yürümeyi...

Zaman ve mekân değişse bile insanın kendi içindeki çıkmaz sokakları hiç değişmiyor. Sanki peşimizde sürüklediğimiz kendimiz değilmişiz gibi, farklı bir ütopya peşindeyiz. Hep bir şeyler değişsin istiyoruz, kendi kalbimizi değiştirme...

Sahi biz hangi acı ile /kimin acısı ile/ yoğrulduk ki bu kadar öykülerimiz bir birine ‘'dost'' oldu. Yabancısıyız aslında bir birini hiç tanımadan biri ötekine seslenmeden, ayrı ayrı iklimlerde yaşayan iki ayrı beden. Coğrafyalarında...